لباس : رقابت کنندگان باید از لباس مخصوص جودو استفاده نمایند. پیراهن این لباس باید به اندازه کافی بلند بوده و روی باسن را بپوشاند آستینها باید آزاد بوده و بلندی آن به حدی باشد که بیش از نصف طول ساعد را بپوشاند . شلوار نیز باید آزاد باشد و حد اقل تا نصف ساق پا را بپوشاند . شرکت کنندگان کمربند سفید یا قرمزی را به عرض تقریبی 5 سانتیمتر ، مورد استفاده قرار میدهند. این کمربند باید به حد کافی بلند باشد به گونه ای که دوبار دور کمر پیچیده شود و در حدود 15 سانتیمتر نیز از طرفین بعد از گره آویزان بماند. همچنین کمربند باید محکم بسته شود تا از بیرون پیراهن جلوگیری نماید.

شرکت کننده نباید هیچگونه وسیله فلزی (مانند ساعت، انگشتر، گردنبند و…) که ممکن است به حریف آسیب برساند، همراه داشته باشند.

جودو  یک فعالیت ایده ال برای همگان است و تنها یک ورزش رزمی نیست. این ورزش فقط جنبه فیزیکی ندارد بلکه جنبه فلسفی آن نیز به همان اندازه قابل اهمیت است و تمرکز حواس در اجرای هر فنی مهم می باشد . تمرین صحیح جودو باعث پیشرفت و هماهنگی اعضای بدن می شود و برای ماهیچه ها و عضلات مفید بوده ، تحمل و کنترل انسان را زیاد می کند و او را انعطاف پذیر می نماید.

هدف از رقابت جودو ، پرتاب حریف و نگهداشتن وی بر روی زمین به مدت 30 ثانیه می باشد که این عمل از طریق فشار آوردن بر حریف بوسیله قفل کردن دستها یا نگهداشتن در ناحیه گردنی سینه به عمل می آید. مبارزه کنندگان در ابتدا روبروی یکدیگر ایستاده و بعد از تعظیم نمودن به یکدیگر یقه لباس همدیگر را می گیرند . آنها در گرفتن پاها و یا کمربند جهت انجام پرتاب مجاز می باشند . از آنجاییکه پرتابهای جودو خطرناک است ، لذا جودوکاران سیستم هایی را می آموزند که موجب کاهش فشار در هنگام سقوط گردد. در ورزش جودو چگونگی ایستادن در مقابل حریف ، انتخاب تکنیک و یافتن موقعیتهای مناسب برای اجرای آن و همچنین شیوه اجرای تکنیک برای زمین زدن حریف همگی تابع ویژگی ورزشکاران این رشته می باشد. این ورزش مانند کشتی در وزنهای مختلف بصورت انفرادی در داخل تیم برگزار می شود. مدت زمان مسابقه جودو و برگزاری آن در مسابقات قهرمانی جهان و مسابقات المپیک توسط نظامنامه فدراسیون جودو تعیین میگردد.